“Na 15 jaar moest het er toch van komen. We hebben de California verkocht en hopelijk een andere familie daarmee blij gemaakt. Goed 15 jaar geleden kwamen we na veel omzwervingen, waarbij vele camperbussen, in alle soorten, maten, kleuren en geuren waren bekeken en beoordeeld, in Amersfoort terecht. Bij een nooit van gehoord zo geheten Campercentrum. Een vriendelijke man geheten ‘Nico’ ontving ons en bracht ons naar een aantal voertuigen die glimmend en opgepoetst op een klant stonden te wachten. Mijn vrouw raakte gelijk in extase. Niet direct van Nico, maar van dat glimmende spul. Ik bleef op enige afstand kijken en begon me eerst een beetje te oriënteren. Ik zag bij dat glimmende spul bordjes staan met getallen waarvan, gezien het grote aantal cijfers, vermoedde dat het onderhoud vrije kilometers waren. Maar Nico wist me uit te leggen dat dit de koopprijs was. Dat overkwam me nou altijd als ik mijn vrouw mee nam.”
In een poging er toch onderuit te komen, memoreerde ik dat ik beroepsmatig ook al veel met dat merk auto’s te maken had gehad. Ze hadden dan wel een andere kleur, beetje mat groen en dat dit nog wel in combinatie met het werk, wel eens traumatische herinneringen konden oproepen. Mijn vrouw, die net de nodige uitleg van Nico had gekregen, wimpelde mijn bezwaar af. Hij heeft een vuilwatertank van 30 liter, riep ze enthousiast. Daar spoelen we alles zo in weg. Om toch de financiële pijn een beetje te verzachten, opperde ik, nou die kwaliteit van deze auto is zo goed (ik sprak uit die groene ervaring), dat hij zeker wel 15 jaar mee gaat (dan ligt het gemiddelde kostenplaatje een beetje gunstiger). Dan loop ik tegen de 80 en is dit beslist onze laatste auto. Nico sprong onmiddellijk over net neergeklapte slaapbank en sprak me gelijk tegen. Nee, dat is zeker niet uw laatste auto. O jee dacht ik gelijk, die wil me er nog een aansmeren. Nee zei hij, die laatste auto is een zwarte.”
Dierbare herinneringen
“Aan die jaren, waarbij tenminste één maal per jaar een bezoek aan Amersfoort werd gebracht, blijven toch wel dierbare herinneringen hangen. Het gezellige kletsen met mede glimmend spul eigenaren die ook een 30 liter vuilwatertank hadden. Zo nu en dat werden de gesprekken onderbroken door een man die achter de balie van de receptie stond en met een begrafenisondernemer waardige stem fluisterde, dat er even overleg gepleegd moest worden. Niet altijd, maar toch kon dat tot gevolg hebben dat bij het komende weekeind, de gehaktballen thuis wat kleiner op het bord lagen. Het uitstapje naar Hannover in Duitsland. Overnachten op de parkeerplaats van de fabriek waar ze z.g Nutzfahrzeuge maakten. De hele nacht werden gratis en voor niets de schokbrekers van je auto getest. De fabriek bleek de grootste pers van Europa te hebben en dat was te voelen ook. Met elke klap zag ik in gedachten uit zo’n rol plaatstaal een zijwand van een VW, compleet met vuilwatertank onder de pers uitkomen.
We werden rondgeleid door Duitser die vloeiend Duits sprak en enthousiast en heel lang bleef hangen bij het zien van de toen in ontwikkeling zijnde vierdeurs Porsche, waarvan zo links en rechts wat foetus achtige producten in de hallen stonden. Door gebrek aan tijd hebben we de Nutzfahrzeuge nooit afgebouwd zien worden. Gelukkig eindige de excursie bij een fabrieksdeel , waar de 30 liter vuilwatertank was verwerk in een gelijkwaardig product, waarin ik de hele nacht had liggen schudden. Een geweldig leuke en informatieve ervaring.
Later ontmoette ik Nino en zijn mensen, de afdeling schade/ plaatwerk. Een afdeling waar ik in een aantal gevallen iets van dat glimmende spul zag staan, waarvan de eigenaar een poging had gedaan deze terug te brengen tot die rol plaatstaal, die ik ik Hannover ook had gezien. Kan je daar nog wat van maken, vroeg ik voorzichtig aan Nino? Ja hoor, klopje hier, tikje daar, dat komt helemaal goed. Met schaamrood op de kaken moeten vertellen dat er een paaltje was en dat ik nu ook een deukje had opgelopen. Nino, in zijn optimisme, gelijk de paal de schuld geven en je ook gelijk gerust stelde. Van dat deukje zie je straks niets meer hoor. Komt helemaal goed. Ik heb het deukje nooit meer terug kunnen vinden.”
Bedankt!
Rob Marchal en al uw medewerkers, hartelijk dank voor de goede zorg voor onze camper. Het was voor ons een geweldige auto. De uitstekende service en directe hulp wanneer dat nodig was. Het was super. Wij wensen jullie al het goede toe voor de toekomst. Mocht Nico zich nog eens laten zien, zeg dan maar dat we voor die laatste zwarte auto, toch nog even voor de zekerheid een tussenauto willen plaatsen, welke kleur weten we nog niet, maar hij uiteindelijk wel gelijk zal krijgen.”
